DE LAATSTE WEEK - Vandaag is het 30 december 2008 en je bent nog niet geboren. Waarschijnlijk komt dat omdat het buiten erg koud is en jij lekker in je eigen spa zit, waar de temperatuur van het water continue rond de 37 graden gehouden wordt. Dat is een verstandig besluit. Daarnaast moet je nog wat groeien, omdat je pas over een week bent uitgerekend. Mama wil in ieder geval graag dat je snel geboren wordt, ze is erg benieuwd hoe je eruit ziet en kan niet wachten tot ze met je kan knuffelen (tot de dag waarop je op kamers gaat). Als mannen onder elkaar moet ik je er wel bij vertellen dat ze ook gewoon klaar is met de zwangerschap! De laatste tijd wordt opstaan van de bank al moeilijk en worden haar nachten steeds korter (en dus ook die van papa). Kunnen we alvast een beetje wennen voor als je straks gezellig 's nachts een drankje komt doen. Samen met opa Arjaan hebben we gisteren trouwens de deur in je nieuwe kamer gemaakt en de laatste stroomdraden weggewerkt, zodat de kraampolitie het ook een leuke kamer vindt. De vloer en de muren zijn misschien niet in je favoriete kleuren geschilderd, maar 'it takes a real baby boy to like pink'. Klachten kun je na je puberteit indienen bij je ouders. Je kast hangt trouwens al vol met stoere kleding o.a. van Ralph en Femke (ter compensatie voor de kamer lijkt het) en je bed is in stijl opgemaakt. Je slaapt straks letterlijk tussen de koetjes en de kalfjes! Lieve Feie Gijs, we wachten geduldig op je.
GEBOREN! - Op 9 januari 2009 werd een koude winterdag verwarmd door de geboorte van een heel lief jongetje! Om 17.41 uur ben je geboren in het SFG in Rotterdam en noemden we je Feie Gijs, omdat we dat een hele mooie naam vinden. Natuurlijk hebben we jouw naam eerst even 'gegoogled' zodat we achteraf niet voor verassingen kwamen te staan. En wat bleek, Feie betekent 'vredelievend'. Pappa en mamma hopen dat je je naam eer aan doet de eerste nachten van je jonge leven! Ook de kersverse opa's, oma's, ooms en tantes zijn heel blij met je en je wordt bedolven onder de kado's. Dat heeft niet zo heel veel zin, want je hebt vooral erg veel aandacht voor je eigen hand die voortdurend in je mond zit, maar het is wel gezellig. Sinds een dag ben je nu ook goed aan het eten en dat levert leuke taferelen op. Je bent nogal onder de indruk van de 'grote' hoeveelheden melk die je buik instromen, waarna je hikkend en uitgeteld in onze armen ligt. Je hoort het al, papa en mama zijn helemaal weg van je! Lieve Feie Gijs, van harte welkom op deze mooie wereld. We vinden het heerlijk dat je ons zoontje bent.
HOLLE BOLLE FEIE - Net als je ouders ben je 'gezegend' met een mooi Hollands hoofd, lekker rond en dik. Aangezien je er stevige hamsterwangen bij hebt ontwikkeld, hadden we al het idee dat je behoorlijk in gewicht was aangekomen. Dat dit bijna anderhalve kilo bleek te zijn in de eerste maand van je jonge leven verraste zelfs papa en mama... en ook de consultatiebureau arts was lichtelijk verbaasd. Zij herstelde zich echter diplomatiek met de woorden 'ja, dat is wel een beetje fors'. Gedurende het gesprek bleek dan ook dat de acht voedingen die je gedurende de dag wegwerkt ook wel terug mochten naar vijf! Dit tot grote blijdschap van je moeder, die het wel wat zwaar had de laatste tijd, aangezien je soms meer dan een uur over een voeding doet. Om een beetje bij te kunnen komen van de hectische tijd na je geboorte hebben we vorige week je eerste vakantie gevierd (in het exotische Drenthe). Met z'n drieën hebben we door de bossen gewandeld, bijgepraat en op de bank gelegen. Lekker om op die manier een beetje aan je te wennen, want wij moeten je ook nog leren kennen natuurlijk. Je bent een schattig ventje, met een ontspannen levensinstelling. Je huilt alleen als je iets dwars zit en dat is voornamelijk honger of buikpijn. Als je honger hebt verwacht je ook wel per direct gevoed te worden, anders ga je zelf happend opzoek naar 'de borst'. Dat doe je overigens ook gewoon bij je vader, oma of je slabbetje, wat er grappig uitziet. Af en toe begin je al een beetje te lachen. Dat zijn de momenten waarop wij spontaan de blauwe kringen onder onze ogen vergeten en we de gelukkigste papa en mama van de wereld zijn! Vol goede moed storten we ons dan weer in een gebroken nacht, in de hoop dat je straks wat langer gaat slapen.
TERSCHELLING - Na onze eerste vakantie met z’n drieën in Drenthe hebben we besloten om het in ’t voorjaar toch serieuzer aan te pakken. We gaan een midweek naar Terschelling! Je ouders hadden zelf ook nooit gedacht dat er een dag zou komen dat we enthousiast zouden worden over een vakantie op een verlaten eiland in de Noordzee, maar nu we een braaf burgerlijk gezinnetje vormen hebben we alle schaamte laten varen en een voorjaarsvakantie geboekt. Jij bent ons excuus Feie Gijs (overigens waren we er al 2 keer eerder geweest om te ontsnappen aan oud-en-nieuw-feestjes, maar dat terzijde). Het was een mooie vakantie in een lekker hotel, waar we hebben geluierd, gelezen, gespeeld, gebadderd, gezond, geluncht, geslapen, gegeten, gewandeld en gelachen! Je bent nu bijna 5 maanden oud en een lief, grappig en nieuwsgierig ventje. Het is goed om te zien dat, nu je darmkrampen over zijn, je veel plezier hebt in het leven. Met grote ogen onderzoek je de wereld en ben je het liefst van alles op de hoogte. Daarnaast lijk je van mening te zijn dat je oud genoeg bent om je eigen fles vast te houden tijdens het drinken en een handje te helpen met de groente- en fruithapjes, waardoor er uiteindelijk meer op je hoofd zit dan in je mond. De tijd van knuffelen en troost zoeken bij papa en mama is voorbij, je maakt liever grapjes en vindt het leuk om 'wilde' spelletjes te spelen. Soms overdrijft je vader dit een beetje, want het spelletje 'vuurpijl Feie' begon veelbelovend maar mondde uit in een erbarmelijke huilpartij omdat je toch net iets te snel 'opsteeg'. Dan ben je weer even onze 'kleine lieve baby' en is de oksel van je moeder nog steeds een geliefde knuffelplek. Lieve Feie Gijs, bedankt voor een hele fijne vakantie, we doen het graag nog een keertje over!
EEN NIEUWE CRECHE - Het leek ons leuk voor je Feie Gijs, een oppasmoeder met een hondje, zodat je daar gezellig met een huisdier kon spelen als papa en mama aan het werk waren. Thuis is die kans erg klein aangezien je vader nogal een hekel heeft aan honden en al jaren z'n katten allergie gebruikt om die beesten buiten de deur te houden.. Dit leek dus de ideale situatie en je ouders zagen het helemaal zitten. Het hondje bleek alleen vijf (!) broertjes en zusjes te hebben en die woonden gezellig met z'n allen in een huisje van het formaat van een grote woonkamer. Gelukkig waren wij ruimdenkende (naïeve) ouders en was jij een flexibele baby, dus onder het motto 'hoe meer (honden)zielen hoe meer vreugd', ging jij gezellig naar je oppasmama. En ach, af en toe haalden we je op en dan zaten er wat haren op (en in) je rompertje, maar verder had je het er leuk. Maar na die keer dat papa een hondje of twee uit je maxi cosi moest trekken die gezellig jouw gezicht aan het aflikken waren, leek het ons toch beter om op zoek te gaan naar een nieuwe crèche. Nu word je drie keer per week doodgeknuffeld door je nieuwe leidsters Mahjouba en Dali en speel je met je nieuwe vriendjes. Dat samen spelen ging overigens niet vanzelf, op de eerste dag keek je hoopvol om je heen en zag hoe alle kinderen vrolijk wegliepen om te gaan spelen. Vervolgens zat jij een beetje in je eentje op de grond met een pluisje te spelen, omdat je nog niet achter ze aan kon. Het duurde dan ook niet lang voordat je kon kruipen en fijn achter je vriendjes aan kon gaan om nieuwe avonturen te beleven.
FIRE - 'You name is fire?' vraagt een Tunesische man in gebrekkig Engels terwijl hij vol ongeloof van jou naar ons kijkt. Hij is werkzaam op het eilandje voor de kust van Tunesië waar we met z'n drieën zomervakantie vieren. Feie blijkt een lastige naam om uit te spreken en ondanks dat we het meerdere malen voordoen wil het niet lukken. Eigenlijk past je Tunesische naam ook wel bij je. Je bent 9 maanden oud en beleeft het leven vol vuur. Elke dag ontdek je een stukje meer van de wereld en zeker sinds je kunt kruipen ligt achter elke hoek van de kamer onontdekt terrein. Het is mooi om te zien dat je vol van verbazing een vlieg kan volgen of gefascineerd aan een van de honderden grassprietjes kan pulken op het gazon voor het hotel. Je bent overigens ook behoorlijk vurig in het verzet tegen aan- en uitkleden of het verschonen van je luiers. Maar de mooiste ontdekking van deze week is toch wel het zwembad. Nu we op vakantie zijn gaan we iedere dag 's ochtends en 's middags met je zwemmen, gewapend met een knalgele zwembad, petje tegen de zon (dat je alleen accepteert als we je handen vasthouden om met je te lopen) en van top tot teen gemarineerd in factor 50 trotseren we de gevaren van het pierebadje. Het gevolg is dat je huid nog even babyrose is als toen we aankwamen, ondanks een week lang 27 graden en strak blauwe lucht. Misschien dat je in de herfst op de Veluwe van mamma zonder zonnebrandolie naar buiten mag :)