Oh, oh kleine man, je bent met je voet tussen de spaken van pappa’s achterwiel gekomen. We reden terug van het boodschappen doen samen met mamma en Philientje. Jij zat gezellig achterop en opeens gebeurde het natuurlijk. Heel dom van pappa dat hij nog niet het nieuwe stoeltje op de fiets had gezet, want je bent inmiddels te groot om voorop in het kinderstoeltje te zitten. Je was ook echt heel zielig, het deed natuurlijk heel veel pijn en jij huilde hele dikke tranen... :-( en pappa en mamma voelden zich natuurlijk ellendig. Daar komt nog bij dat je behoorlijk bang bent voor het ziekenhuis (we zijn er inmiddels al een paar keer geweest in je jonge leven voor wat hechtingen..) en nu moesten we natuurlijk wel even een fotootje van je voet laten maken. Nadat je de hele spoed eisende hulp bij elkaar had geschreeuw bleek dat je een klein scheurtje in je scheenbeen had en dus moest je voet in het gips. Gelukkig werd daardoor de pijn een stuk minder en kon je ook weer grapjes maken. Toen je na een week loopgips kreeg rende je al snel weer als een kievit door het huis! Het verwijderen van het eerste gips ging trouwens heel goed, je was stoer en hebt niet eens gehuild! Zelfs niet toen de gezellige grappenmakende gipsverbandmeester met een hele grote verbandschaar in z’n hand voor je neus stond (al werd je toen wel even heel stil..). Inmiddels is ook het loopgips eraf en ga je weer rennend en springend door het leven. En zo hoort het!
SINT - Gisteren kwam Sinterklaas langs op de crèche. Je bent nu bijna vier jaar oud en beleeft het feest voor het eerst echt helemaal. Dus moest ‘s ochtends je zwarte pieten pak aan voordat je naar de crèche ging, want zwarte piet is stoer. Pappa en mamma waren gezellig vrij dus ‘s middags konden we het feest met z’n vieren meemaken. Je was nogal opgewonden over de komst van de goed heilig man want je ging stuiterend door de crèche heen, je kon maar niet stoppen met springen. Gelukkig voldeed de Sint aan de verwachtingen (ondanks dat z’n snor op een gegeven moment afzakte), je hebt ‘m braaf een handje gegeven en wat pepernoten gekregen. Daarna riep je door de zaal ‘nu vind ik het niet meer zo spannend!’, maar je kon nog steeds niet stil blijven zitten. Toen jou groepje klaar was en Sint aan het voorlezen was over de peuters, liep je samen met Wout (je vriendje op de crèche) naar voren. Hand in hand stonden jullie voor de Sint. ‘Sinterklaas, dit is Wout, mijn beste vriend, en die is nog niet aan de beurt geweest’. Typisch Feie Gijs, je vindt vriendjes belangrijk. Toen opa Henk pas niets vermoedend aan de telefoon zei dat Wout niet op zijn verjaardagsfeestje mocht komen barstte je ook in tranen uit. Je beste vrienden zijn nu Wout en je neef Thijmen. Als je een van beide ziet dan bestaat de rest van de wereld niet meer en wil je niets liever dan de hele dag samen met ze spelen.
P.S. Toen je ‘s avonds in bed lag na het Sinterklaasfeest hadden we het volgende gesprek (FG: pap, is Sinterklaas nu weer naar huis? (P) Ja, hij zit al op de boot naar Spanje. (FG) Oh, mag ik dan nu weer lekker poepiescheet zeggen?